Przejmujący film Antoniego Krauzego przedstawia masakrę na Wybrzeżu sprzed kilkudziesięciu lat. W grudniu 1970 roku w Gdańsku i Gdyni rozegrały się dramatyczne sceny, wojsko i milicja otworzyły ogień do bezbronnych ludzi. Jest to jedna z najciemniejszych kart z historii PRL - u. Ten film porusza do głębi i trzyma widza w napięciu. Sami twórcy zapewniają, że zadbali o wierną rekonstrukcję tamtych wydarzeń. Przejmująca jest również ballada śpiewana przez Kazika Staszewskiego.
Wśród licznych ofiar brutalnej pacyfikacji był Brunon Drywa, który zginął przypadkowo 17 grudnia 1970 r. od strzału w plecy. Miał zaledwie 34 lata. Główny wątek dramatu koncentruje się właśnie na losach rodziny gdyńskiego stoczniowca, jego żony Stefanii Drywy oraz ich trojga dzieci, dwóch córek i syna. Film otwiera scena szczęśliwej rodzinnej Wigilii 1969 roku , kiedy jeszcze całe życie było przed nimi.
Opowieść o rodzinie Drywów przeplatają zrekonstruowane sceny manifestacji, protestów, aresztowań oraz negocjacji i narad partyjnych funkcjonariuszy. Reżyser wykorzystał w swoim filmie także materiały archiwalne.
Plenery: Gdynia (ulica Janka Wiśniewskiego w okolicach stacji kolejki podmiejskiej Gdynia Stocznia, peron oraz kładka na torami kolei; ulica Morska; tunel na ulicy Podjazd; przejścia podziemne na perony i dworzec PKP; skrzyżowanie ul. 10 Lutego
i Świętojańskiej; Kościół NMP - Kolegiata Gdyńska; Urząd Miasta Gdyni przy al. Piłsudskiego i parking przed Urzędem; Cmentarz Komunalny na Witominie; Szpital Morski im. PCK; wnętrza zabytkowego budynku Banku Polskiego na ul. 3 Maja 25; gmach Dowództwa Marynarki Wojennej; bloki przy ul. Steyera), Gdańsk (nieczynny Szpital Kliniczny na ul. Łąkowej), Warszawa (były gabinet Wiesława Gomułki w ex-gmachu PZPR).
i Świętojańskiej; Kościół NMP - Kolegiata Gdyńska; Urząd Miasta Gdyni przy al. Piłsudskiego i parking przed Urzędem; Cmentarz Komunalny na Witominie; Szpital Morski im. PCK; wnętrza zabytkowego budynku Banku Polskiego na ul. 3 Maja 25; gmach Dowództwa Marynarki Wojennej; bloki przy ul. Steyera), Gdańsk (nieczynny Szpital Kliniczny na ul. Łąkowej), Warszawa (były gabinet Wiesława Gomułki w ex-gmachu PZPR).
Hala zdjęciowa, w której zbudowano scenografię (sala posiedzeń egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku, mieszkanie Drywów, gabinet J. Mariańskiego) mieściła się w budynku Dworca Morskiego w Gdyni.
Okres zdjęciowy: 16 lutego - 31 marca 2010.
 | @DPolskie |
No hay comentarios:
Publicar un comentario